Brief 5/H3: Het licht

Mijn wandelingen, ze worden net als de dagen korter. De kaart van mijn dagelijkse wandelroute verschuift en wordt kleiner. Het water tussen de heremietrotsen bevriest soms. De landtong langs waar ik naar hier ben gekomen, is nu grotendeels onbereikbaar. Ook waait het onophoudelijk. Het eiland krimpt en opent zich, als een hartslag.Dat doet het jaarContinue reading “Brief 5/H3: Het licht”

het dak

Het lichaam, dat is begraven onder stenen, kranten, weefsel, ademhalingen, propjes,zuchten, vraagstukken, tot een bal geknoopte lakens, snoeppapiertjes, colablikken, uitgeperste tubes zonnecrème,rondslingerende testresultaten, statistiekjes, mondmaskers, onbesmette dromen,wegwerphandschoenen, zakdoeken vol snot,hamburgerzakjes, half opgegeten boterhammen, platgetrapte matchbox-autootjes, blikken dozen, ellepijpjes,herinneringen aan later, notitieblokjes, papflessen, scheetjes, spuugdoekjes, plooit zich langzaam open Buiten marcheren bloemloze gestaltes.En dan, door de wolken heen, hetContinue reading “het dak”