Zonnebloem onder blauwe lucht

Zonnebloem, waar zijn je velden? Waar is het blauw van mijn aquarelblokje, waar is de gebarsten gele lijn in een bunkerspleet, waar is het licht in deze lente, zonnebloem, dat jou doet kiemen nu de lucht zo vrolijk schijnt? En ook, wat ik mij afvraag, zonnebloem, waar is de pil die ons tegen deze ziekteContinue reading “Zonnebloem onder blauwe lucht”

Brief 10/H6: een stem in de tijd

Iedereen die ik ken,
heeft een zelfde soort huis
en het zit als een schil rond hen heen, veranderend met de jaren.
Eerst zacht, dan geschaafder,
groter, boller,
rimpeliger, roestiger
tot het aan de lucht droogt, 
schilfert en uithardt.

Iedereen die ik ken, wil zich beschermd weten,
maar daarvoor hebben we extensies nodig: muren, wegversperringen, schrikdraad.

Brief 9/K5: het omkeren van sneeuw

fragment uit Brief 9/K5; deze brief werd op eind april verstuurd: er wordt een bekend liedje gezongen en Kind vindt een deur, maar lijkt nog te groot voor deze uitweg. Digitale tijden vragen om analoge antwoorden! Deze brief kan zich moeilijk ontvouwen in een blogpost. Krijg je hem graag toegestuurd? Bestel hem dan via dezeContinue reading “Brief 9/K5: het omkeren van sneeuw”

Brief 8/H4: Witter dan leesbaar

Vroeger, Toen ik nog een kleine jongen wasen het kunstonderwijs in onze streek zich tot een veelpotig beest ontwikkelde,ging ik elke week naar meester Ward. Ik ontmoette hem op woensdagnamiddag in een rommelig lokaal dat eerder dienst had gedaan als parochiezaal, kaartershuis en bibliotheek, maar dat nu het oud was geworden en in verval, werd overgeleverdContinue reading “Brief 8/H4: Witter dan leesbaar”